Ειδικές χρήσεις απαρεμφάτου

·                     Το άναρθρο απαρέμφατο ως προσδιορισμός του κατά τι ή της αναφοράς βρίσκεται συνήθως κοντά στα επίθετα: ἄξιος, δεινός, έπιτήδειος, ἡδύς, ἱκανός, καλός, πικρός, ῥᾴδιος, στυγνός, χαλεπός

Το απαρέμφατο της αναφοράς ή του κατά τι αντιστοιχεί συνήθως με αιτιατική του κατά τι ή της αναφοράς

·                     Το άναρθρο απαρέμφατο ως προσδιορισμός του σκοπού ή του αποτελέσματος βρίσκεται συνήθως με τα εξής ρήματα: αἱροῦμαι, αἰτῶ, βαίνω, ἥκω, δίδωμι, καταλείπω, μισθοῦμαι, παρέχω, πέμπω, φέρω

·                     Το άναρθρο απαρέμφατο χρησιμοποιείται και απόλυτα σε ορισμένες στερεοτυπικές εκφράσεις και στην περίπτωση αυτή είναι προσδιορισμός ή της αναφοράς ή του σκοπού

Τέτοιες εκφράσεις είναι:

ὡς ἔπος εἰπεῖν :για να πω έτσι

ὡς εἰπεῖν: για να πω

συνελόντι εἰπεῖν = συντόμως εἰπεῖν: για να μιλήσω σύντομα

ἑκών εἶναι:όσο εξαρτάται από τη θέληση του

τό κατά τοῦτον εἶναι: οσον αφορά αυτόν

τό νῦν εἶναι: όσο για τώρα

ὀλίγου ἤ μικτοῦ δεῖν:σχεδόν

·                     Το απαρέμφατο χρησιμοποιείται και σε θέση προστακτικής συνήθως από τους ποιητές.

π.χ. Ὦ ξεῖν’, ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις : Ξένε, ανάγγελλε στους Λακεδαιμονίους [Επίγραμμα του Σιμωνίδη]

·                     Το απαρέμφατο χρησιμοποιείται απόλυτα στις αναφωνήσεις από ποιητές και η χρήση του με αυτόν τον τρόπο είναι πολύ σπάνια

π.χ. Ἐμέ τάδε παθεῖν; φεῦ! :Εγώ να τα πάθω αυτά; Αλίμονο. [Αισχύλου, Ευμενίδες]

Το άναρθρο απαρέμφατο ως επεξήγηση και μεταφράζεται με το «να..»

π.χ. Τοῦτο έστί δίκαιον, άποδιδόναι ἑκάστῳ το προσῆκον. : Αυτό είναι δικαιοσύνη, να αποδίδεις δηλαδή στον καθένα αυτό που του αρμόζει.

·                     Το άναρθρο απαρέμφατο ως κατηγορούμενο και μεταφράζεται συνήθως  ως ουσιαστικό

π.χ Τό λακωνίζειν ἐστί φιλοσοφεῖν: Η λακωνικότητα είναι φιλοσοφία