Φιλολογικά - Κυριακίδου Ελένη

1.Λυτρώνεται η μητέρα από τις ενοχές; Να αιτιολογήσετε την απάντηση σας. 2.Θα θεωρούσατε την μητέρα τραγικό πρόσωπο; Να τεκμηριώσετε την απάντηση σας. 3. "παραμόνευεν εις τους δρόμους, ερωτώσα τους διαβάτας μη με ειδον πουθενά": Σε ποια συναισθηματική κατάσταση βρισκόταν η μητέρα; 4.Τι δηλώνει η σιωπή του αφηγητή στο τέλος του διηγήματος; 5. Γιατί θεωρεί η μητέρα την "παίδεψι" από την Κατερινιώ "παρηγοριά κι ελαφροσύνη";

1. Να βρεθεί η συλλογιστική πορεία της παρακάτω παραγράφου: Θεσμοί που δοκιμάστηκαν στο παρελθόν επί αιώνες, που καθιερώθηκαν με αίμα πολύ, έχουν πια διαβρωθεί. Η οικογένεια, που ήταν η ζεστή φωλιά όπου πλάθονταν κι οπλίζονταν ο άνθρωπος, κάθε μέρα γίνεται και πιο σκιώδης. Ο τρόπος ζωής που είχε το παρελθόν κληροδοτήσει από γενιά σε γενιά – τιμιότητα, ντροπή, αξιοπρέπεια και κοινωνική συνεργασία – κινδυνεύει και αναιρείται καθημερινά από την πρακτική της εποχής μας. Το παρελθόν, ως αυθεντία, ως πηγή κανόνων βίου, υποφέρει από δεινή αμφισβήτηση. 2. Τι επιδιώκει ο συγγραφέας με τη χρήση των ερωτήσεων στην παρακάτω παράγραφο; Τα πράγματα γίνονται κυριολεκτικά δραματικά για έθνη που διαθέτουν παρελθόν χιλιετηρίδων, όπως είναι το δικό μας έθνος. Εδώ και η ευθύνη, εθνική και προσωπική, και η δοκιμασία και το χρέος είναι πιο βαριά, πιο επίμονα. Τι θα κάνει, πώς θα σταθεί υπεύθυνα το δικό μας έθνος αντίκρυ στο παρελθόν του; Ιδού ένα ερώτημα που πρέπει σοβαρά κι επίμονα να μας βασανίσει...

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ, ΚΡΗΤΙΚΟΣ 2 Πιστέψετε π’ ὃ, τι θά πῶ εἶν’ ἀκριβή ἀλήθεια, Μά τές πολλές λαβωματιές πού μὄφαγαν τά στήθια, Μά τούς συντρόφους πὄπεσαν στήν Κρήτη πολεμώντας, Μά την ψυχή πού μ’ ἒκαψε τον κόσμο ἀπαρατώντας. Λάλησε, Σάλπιγγα! κι ἐγώ τό σάβανο τινάζω, Καί σχίζω δρόμο καί τς ἀχνούς ἀναστημένους κράζω ≪ Μήν εἲδετε τήν ὀμορφιά πού τήν Κοιλάδα ἁγιάζει; Πέστε, νά ἰδεῖτε τό καλό ἐσεῖς κι ὃ, τι σᾶς μοιάζει. Καπνός δέ μένει ἀπό τή γῆ˙ νιός οὐρανός ἐγίνη˙ Σάν πρῶτα ἐγώ τήν ἀγαπῶ καί θά κριθῶ μ’ αὐτήνη. Ψηλά τήν εἲδαμε πρωί˙ τῆς τρέμαν τά λουλούδια Στή θύρα τῆς Παράδεισος πού ἐβγῆκε μέ τραγούδια˙ Ἔψαλε την Ἀνάσταση χαροποιά ἡ φωνή της. Κι ἔδειχνεν ἀνυπομονιά γιά νά ‘μπει στό κορμί της˙ Ὁ οὐρανός ὁλόκληρος ἀγρίκαε σαστισμένος, Τό κάψιμο ἀργοπόρουνε ὁ κόσμος ὁ ἀναμμένος˙ Καί τώρα ὀμπρός τήν εἲδαμε˙ ὀγλήγορα σαλεύει˙ Ὅμως κοιτάζει ἐδῶ κι ἐκεῖ καί κάποιονε γυρεύει ≫ . 1.Ποιες απόψεις του διαφαίνονται από τον 5 ο στίχο και εξής του 2 ου ...

Άγνωστο κείμενο: Δημοσθένη, Προς Τιμόθεον §§ 66 - 68 Ἴστε γάρ τοῦτον ἐν τῷ δήμῳ ὀμόσαντα καί ἐπαρασάμενον αὑτῷ ἐξώλειαν, εἰ μή γράψοιτο Ἰφικράτην ξενίας, καί καθιερώσαντα τήν οὐσίαν τήν ἑαυτοῦ.  ὀμόσας δέ ταῦτα καί ὑποσχόμενος ἐν τῷ δήμῳ οὐ πολλῷ χρόνῳ ὕστερον ἕνεκα τοῦ συμφέροντος αὑτῷ ἔδωκεν τῷ υἱεῖ τῷ ἐκείνου θυγατέρα. ὅς οὖν οὔτε ὑμᾶς ᾐσχύνθη ἐξαπατῆσαι ὑποσχόμενος, νόμων ὄντων, ἐάν τις τόν δῆμον ὑποσχόμενος έξαπατήσῃ, εἰσαγγελίαν εἶναι περί αὐτοῦ οὔτε τούς θεούς ὀμόσας καί ἐπαρασάμενος ἑαυτῷ ἔδεισεν, οὕς ἐπιώρκησεν, πῶς οὐκ εἰκός ἐμέ τούτῳ μή ἐθέλειν ὅρκον δοῦναι; οὔπω τοίνυν πολύς χρόνος ἐστιν ἐξ ὅτου ἐν τῷ δήμῳ πάλιν διωμόσατο μη εἶναι αὑτῷ ἐφόδια τῷ γήρᾳ ἱκανά, τοσαύτην οὐσίαν κεκτημένος· οὕτως ἄπληστος καί αἰσχροκερδής ὁ τρόπος αὐτοῦ ἐστιν. ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ ►    ὄμνυμι = ορκίζομαι ►    ἐπαράομαι - ῶμαι = καταριέμαι ►    ἐξώλεια   = ολοκληρωτική καταστροφή ►    ἐπαρῶμαι ἐξώλειαν ἐμαυτῷ = ξεστομίζω την πιο βαριά κ...

Αλληλοπάθεια Στα λατινικά λείπει η αλληλοπαθής αντωνυμία. Ένας τρόπος για να εκφραστεί η αλληλοπάθεια είναι η αιτιατική του πληθυντικού των προσωπικών αντωνυμιών ( nos, vos, se ) με την πρόθεση  inter  και τα τρία πρόσωπα του πληθυντικού του κατάλληλου ρήματος.  Π.χ. amamus inter nos = αγαπάμε ο ένας τον άλλο amatis inter vos = αγαπάτε ο ένας τον άλλο amant inter se = αγαπούν ο ένας τον άλλο.  Σημείωση : Η αλληλοπάθεια στη Λατινική εκφράζεται ακόμη ως εξής: χρησιμοποιείται δυο φορές το σχετικό όνομα ή η αντωνυμία (για δύο πρόσωπα) ή η (για πολλά πρόσωπα), πρώτα σε ονομαστική (ως υποκείμενο), έπειτα σε πλάγια πτώση (ως αντικείμενο).  Π.χ. manus manum lavat = το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο alter alterum iuvat = βοηθούν αλλήλους (ο ένας τον άλλο) alius alium interficiebat = σκότωναν ο άλλος τον άλλο (αλλήλους)

Αυτοπάθεια Η κτητική αντωνυμία του γ΄ προσώπου (suus, sua, suum) και η προσωπική αντωνυμία του γ΄ προσώπου (sui, sibi, se, a se) χρησιμοποιούνται μόνο για αυτοπάθεια (λειτουργούν, δηλαδή, ως αυτοπαθείς αντωνυμίες). Η αυτοπάθεια διακρίνεται σε:  α. Άμεση ή ευθεία   β. Έμμεση ή πλάγια.   α. Άμεση ή ευθεία αυτοπάθεια Πιο αναλυτικά,  άμεση ή ευθεία αυτοπάθεια  έχουμε όταν η προσωπική ή κτητική αντωνυμία, se ή suus, αναφέρεται στο υποκείμενο του ρήματος της πρότασης στην οποία βρίσκεται (είτε βρίσκεται σε κύρια ή δευτερεύουσα, είτε σε απαρεμφατική, μετοχική πρόταση είτε σε φράσεις του γερουνδίου ή του σουπίνου). Πιο απλά, έχουμε άμεση ή ευθεία αυτοπάθεια όταν η αντωνυμία αναφέρεται στο υποκείμενο του ρηματικού τύπου εξάρτησής της.  Π . χ . Belua movet  se . (3) = το κήτος κινεί τον εαυτό του (= κατευθύνεται) (η αντωνυμία se εξαρτάται από το ρήμα movet, του οποίου υποκείμενο είναι το belua. Η αντωνυμία se αναφέρεται στο belua,άρα έχο...

Ενεστώτας Παρατατικός Μέλλοντας (μέσος με ενεργητική σημασία) Οριστική πλ έω πλεῖς πλεῖ πλέομεν πλεῖτε πλέουσι(ν) ἔπλεον ἔπλεις ἔπλει ἐπλέομεν ἐπλεῖτε ἔπλεον πλε ύσομαι ἤ πλευσοῦμαι πλεύσῃ (-ει) ἤ πλευσῇ (-εῖ) πλεύσεται ἤ πλευσεῖται πλευσόμεθα ἤ πλευσούμεθα πλεύσεσθε ἤ πλευσεῖσθε πλεύσονται ἤ πλευσοῦνται Υποτακτική πλ έω πλέῃς πλέῃ πλέωμεν πλέητε πλέωσι(ν) Ευκτική πλ έοιμι πλέοις πλέοι πλέοιμεν πλέοιτε πλέοιεν πλευσο ίμην πλεύσοιο ἤ πλευσοῖο πλεύσοιτο ἤ πλευσοῖτο πλευσοίμεθα πλεύσοισθε ἤ πλευσοῖσθε πλεύσοιντο ἤ πλευσοῖντο Προστακτική - πλε ῖ πλείτω - πλεῖτε πλεόντων Απαρέμφατο πλε ῖν πλε ύσεσθαι ἤ πλευσεῖσθαι Μετοχή πλ έων πλέουσα πλέον πλευσ όμενος ἤ πλευσούμενος πλευσομένη ἤ πλευσουμένη πλευσόμενον ἤ πλευσούμενον Αόρισ...